[SF] My Baby Boss | His bad story #จินแด

MY BABY BOSS

' HIS BAD STORY '

          ผมมีชื่อว่า'คังดาเนียล' อายุ27ปี ผมมีหน้าที่ดูแลลูกชายอายุ17ปีของอดีตเจ้านายที่ตอนนี้ได้กลายเป็นเจ้านายของผมไปแล้วอย่าง'อีอูจิน'ผมนึกสงสารเขานะครับที่ต้องมารับภาระอันใหญ่หลวงตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้












' 2ปีที่แล้ว '










          รถคันหรูสีดำที่กำลังแล่นด้วยความเร็วอยู่บนท้องถนน ภายในรถมีสองร่างของสองสามีภรรยาคู่หนึ่งโดยที่สีหน้าของสามีกลับเคร่งเครียด เพราะมีรถเก๋งสีดำจำนวนหนึ่งวิ่งตามมาติดๆ



"พี่ซูนยอง..." เสียงหวานของภรรยาเรียกสามีพร้อมกับเอื้อมไปกุมมือของสามีที่เกียร์รถ


"พี่ขอโทษนะจีฮุน แต่พี่ว่ายังไงคืนนี้เราสองคน...ไม่รอดแล้วล่ะ"


"แล้วลูกของเราล่ะ"


"พี่สั่งให้ดาเนียลไปรับน้องอูจินมาจากโรงเรียนเเล้ว พี่เชื่อว่าเขาดูแลลูกเราได้"


"ถ้าพี่เชื่ออย่างงั้น ฉันก็จะเชื่อ"ทั้งสองยิ้มเจื่อนๆให้แก่กันและกันราวกับยอมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น





ปัง!ปัง!ปัง!



         เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับกระสุนที่พุ่งไปตรงยางหลังและถังน้ำมันของรถคันหรู



"จีฮุนพี่รักเธอนะ"


"ฉันก็รักพี่"น้ำตาที่รินไหลลงมาอาบแก้มของทั้งคู่ก่อนที่รถจะ..







ตู้ม!!!!








ระเบิด...









แฮ่กๆๆ

          เสียงหอบหายใจของชายหนุ่มร่างสูงและเด็กชายที่รีบวิ่งลงจากรถเก๋งประจำตำแหน่งของชายหนุ่มเข้ามาในตัวโรงพยาบาลแล้วตรงไปที่ห้องฉุกเฉิน



"คุณหมอป๊ากับม๊า"


"ทางเราพยายามสุดความสามารถแล้วครับคุณหนู"


"ป๊ากับม๊าอยู่ไหน"แววตาสั่นเครือของเด็กชายอายุ15มองหน้านายแพทย์ห้องฉุกเฉิน


"พวกท่าน...เสียแล้วครับ"



          ความเงียบเกิดขึ้นเด็กชายเบือนหน้าหนีจากนายแพทย์เบื้องหน้าดวงตาสวยกระพริบตาถี่เพื่อไล่น้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา



"ผม...อยากเจอพวกท่าน"


"แต่คุณหนูครับ...สภาพ.."


"ขอร้อง..."









"ป๊า...ม๊า"



          ชายหนุ่มร่างสูงมองร่างของเด็กชายที่นั่งคุกเข่าลงข้างเตียงสีขาวที่มีร่างไร้วิญญาณของสองสามีภรรยาที่เป็นพ่อแม่ของตนนอนอยู่ภายใต้ผ้าสีขาว



"ทำไมถึงทิ้งน้องไปล่ะ"


"ทำไมไม่อยู่กับน้องก่อน"


"ใครมันเป็นคนทำ"เด็กชายหันไปถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลัง


"มีอยู่แค่พวกเดียวเท่านั้นแหละครับคุณหนูที่เล่นถึงตายขนาดนี้"


"มันเป็นใคร!!"เสียงที่เริ่มแตกเนื้อหนุ่มของเด็กชายตวาดถาม


"เสี่ยจวิ้นครับ"



          เด็กชายหันกลับมามองที่ร่างไร้วิญญาณบนเตียงของพ่อแม่อีกครั้ง



"น้องจะแก้แค้นให้ป๊ากับม๊าเอง"เสียงพูดที่ออกมาตามไร้ฟันที่กัดกันแน่นของเด็กชายนั้นไม่เหมือนเด็กน้อยสดใสคนเดิมที่ดาเนียลเคยรู้จัก


"ดาเนียลช่วยประสานงานเรื่องการจัดงานพิธีด้วย ฉันเหนื่อย"


"ครับคุณหนู"



          เด็กชายลุกขึ้นก่อนที่จะมองไปยังร่างของพ่อแม่อีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องไป...

















          ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่เคยเห็นคุณหนูที่แสนสดใสคนเดิมอีกเลยเขากลับกลายเป็นเด็กหนุ่มที่เคร่งขรึมที่ไม่เคยร้องไห้อีกเลยหลังจากอ่านจดหมายฉบับสุดท้ายของควอนซูนยองอดีตเจ้านายของผม และผมก็ได้รับคำสั่งสุดท้ายจากอดีตเจ้านายมาเหมือนกัน



'ดูแลบอสของนาย ด้วยชีวิตของนายคังดาเนียล'

#เบบี้บอสจินแด